nieuws
Familie Kutterik uit Almelo redt reekalveren uit graslanden: 'Pak een kalf nooit zelf op!'
Het is voor de familie Kutterik uit Almelo inmiddels niet meer zo bijzonder, maar op Facebook werden de posts van dochters Kelly en Tess over de zoektocht naar reekalveren veel gedeeld. Wij zochten contact met de familie om te vragen hoe zo'n zoektocht precies in zijn werk gaat.
In het voorjaar zijn veel reegeiten [het reevrouwtje, red.] weer op zoek naar een veilige plek voor hun kroost. Een van die veilige plekken is het lange gras van weilanden die nog niet door boeren zijn gemaaid.
Dat vormt een probleem voor zowel de dieren zelf als de boeren, omdat de kalveren tijdens het maaien over het hoofd gezien kunnen worden. Dat betekent dat de kalveren onder de machines terecht kunnen komen en kunnen verongelukken.
Fotograaf: Kelly Kutterik
Telefoontje van boeren
Een belangrijke reden voor de familie Kutterik om elk voorjaar weer met het gezin eropuit te trekken om de kalveren naar een veilige plek te verplaatsen. Vader Wim Kutterik is jachtopziener bij Huize Almelo en vertelt hoe dat gaat.
"Wij krijgen een telefoontje van boeren in de omgeving, om ons te waarschuwen dat ze hun velden weer gaan maaien", vertelt Kutterik. "Vaak beginnen de boeren om 09.00 uur met maaien, wat betekent dat wij vroeg in de ochtend met ons team op pad gaan."
Fotograaf: Kelly Kutterik
Minste onrust
'Ons team' is in dit geval Kutterik zelf met zijn vrouw, hun twee dochters en twee zoons. "We lopen over het perceel, allemaal twee à drie meter uit elkaar, en zoeken het gras af naar reekalveren."
"Als de kalveren gunstig liggen, laten we ze even liggen tot we het hele perceel hebben doorzocht. Als we meer kalveren vinden, brengen we ze tegelijkertijd naar een veiligere plek. Soms brengen we een kalf ook direct naar een andere plek, maar door ze tegelijkertijd te brengen, veroorzaken we de minste onrust."
Fotograaf: Kelly Kutterik
'Kalf nooit zelf oppakken'
De manier waarop dat verplaatsen gebeurt, is heel belangrijk, vertelt Kutterik. Dat is ook de reden dat zijn dochter een post op Facebook plaatste, met de waarschuwing een kalf nooit zelf op te pakken.
Een reekalf dat door mensenhanden is aangeraakt, wordt namelijk mogelijk niet meer geaccepteerd door de moeder: 'Dat is de reden dat wij ze met een hoop gras oppakken en dan verderop in het bos leggen.'
Fotograaf: Kelly Kutterik
Schrikken van geluid
Dat de familie pas een paar uur voor het maaien begint met zoeken, heeft ook een reden. "Als een reekalf in het gras geboren is, wil het na het verplaatsen nog weleens teruggaan naar de oude plek." Daar kan slechts een halve dag tussen zitten.
"Als we de kalveren maar een paar uur van tevoren verplaatsen en ze proberen terug te lopen, schrikken ze vanzelf van het geluid van de machines van de boeren. Dan blijven ze op hun plek."
Fotograaf: Kelly Kutterik
Welwillendheid van boeren
De familie staat versteld van de reacties die de Facebookberichten van beide dochters hebben opgeleverd. "Voor ons is dit werk heel normaal", zegt de jachtopzichter nuchter. "Ik werk al 30 jaar op dit landgoed en ik ging vroeger ook al met mijn vader op zoek naar kalveren."
Kutterik wil benadrukken dat hij en zijn familie naar reekalveren kunnen blijven zoeken door de welwillendheid van de boeren. "Die samenwerking is heel belangrijk. De boeren willen zelfs wachten met maaien tot wij klaar zijn. Dat werkt perfect."
