Harry Kuitert: de tragiek van een omstreden theoloog

De Jongh heeft veel waardering voor de overleden theoloog en ethicus en kan een eind meegaan in zijn gedachtegoed. "Kuitert zei hardop wat veel kerkmensen al dachten maar niet durfden te zeggen".

Kort door de bocht komt zijn theologie hier op neer: de Bijbel is een menselijk boek, er is geen hiernamaals, God is een denkconstructie en leerstukken zijn geen eeuwige waarheden.

Op zich waren dat in de theologische wereld geen nieuwe denkbeelden. Wat wel nieuw was, was dat een theoloog en predikant ze wereldkundig maakte. De kerken namen het hem niet in dank af. Kuitert kreeg de schuld van de kerkverlating, maar volgens Jan de Jongh lag dat vooral aan de kerken zelf: "Zij boden de zoekende mens, die niet geloofde in de bijbel van kaft tot kaft, geen uitweg". Terwijl die er volgens De Jongh hem zeker wel is.

Ook Kuitert bleef tot het eind de kerk trouw, al geloofde hij niet meer en zag hij het nut van het instituut kerk niet in. De Jongh: "Zijn zoektocht was als een uienschil die je afpelt tot er niets overblijft. Maar daar gaan onze wegen toch uiteen. Voor mij blijft het geheim, een mysterie, bestaan, noem het God".

Kuitert had veel invloed op de totstandkoming van de huidige euthanasiewet. Als gewaardeerd ethicus adviseerde hij de gezondheidsraad. Hij formuleerde hij een definitie voor medisch handelen: 'geneeskunde beoogt mensen te helpen te ontkomen aan het kwaad van ziekte, lichamelijke gebreken en dood'. Het maakte de weg vrij voor de overtuiging dat een 'goede dood' niet door een arts bestreden moet worden maar verwelkomd.